Blog van Hannes Bossuyt

Is the first thing you do when you hear a new song to look it up on YouTube? If you want to automate this, you can go to https://randomize.be/top100 .

It’s based on the most bought songs on iTunes and refreshes the list each day. It automatically searches for the videoclip of each song. It’s a hobby project, (unlike other similar lists you can find which use referral links or display ads to earn mony) and is not monetized in any way.

I already created this years ago, but I had to remove it, as it took too much resources of the server (this site is running on a shared hosting account, it’s not really intended to host a database with millions of records in it). This is a updated version of that application.

Currently the lists of the following countries are checked: Australia, United States,Canada, Belgium, Italy and many more.

The site itself doesn’t track you or displays ads. It’s just because the YouTube player is embedded that it requests your permission to show the videos. If you reject them, the site will redirect you to the YouTube video page instead of playing on the site. The ads on the videos are those of the video itself, the only tracking cookies come from YouTube.

Nowadays, it becomes harder and harder to find rss feeds. Either websites completely remove them and rely on twitter, Facebook, Tiktok (or even worse, e-mail newsletters) to announce their new content. Or they no longer announce them on their site. Sure you can explore the html code to find the feed url, but who has the time for that. With this little tool (powered by the feedly api), you can find the rss feeds of all your favorite sites, so check it out: https://randomize.be/RSSFeedFinder/

Kiwix is a awesome tool to have website content offline available. Kiwix uses so called ‘zim files’, which contain offline copies of a site.

The zim farm (https://farm.openzim.org/pipeline/filter-done) is responsible for creating such files. However, having to manually check each time the page if new files are available can be tedious.

That’s why I created a RSS feed that you can add to your news reader, so you get notified when new files are available. The feed can be found here: https://randomize.be/rss/zimfarm.rss . It poll the site every 5 minutes to show the 20 latest completed runs. A complete list of custom rss feeds for sites that don’t have it can be found here: https://randomize.be/rss/

/

Onze vakantie in Australië zit er helaas bijna op. Voor we de wagen terug binnen brachten aan de luchthaven hebben we toch nog even naar de Red Rock gaan kijken (we moesten deze pas om 10:30 binnen brengen, en niet om 10 uur, zoals Dirk en ik beweerden).

Hierna brachten we dan toch onze huurwagen terug naar de luchthaven. Even de sleutels in een brievenbus droppen is voldoende om de wagen af te geven. We besloten de bus toeristen voor te zijn en reeds in te checken. We deden dit bewust niet online, zodat Joppe eindelijk nog eens een authentieke boarding pass zou ontvangen, ipv een zelfgeprint papieren blad. Tot zijn (en onze) teleurstellling bestond de boarding pass uit een simpel kassaticket. Alsof je net even inkopen in de supermarkt hebt gedaan. Ook had onze vlucht een halfuur vertraging, waardoor we uiteindelijk pas even voor 16 uur in Melbourne aankwamen.

Onze taxi naar ons hotel was niet berekent voor onze bagage, en dus mochten we voor  de ganse rit de koffers op onze schoot houden. Op ons hotel was de koffer die we achtergelaten hadden gelukkig onaangeroerd gebleven. We hadden sinds ‘s Ochtends niet meer gegeten, dus een snelle hap in de Mc Donalds was voor – bijna – iedereen geen probleem.  Voor Dirk was het die dag een drukke dag, waardoor hij die avond het voor bekeken hield en Joppe, Gerdje en ik nog een avondwandeling in de stad deden. We hadden ook meteen al ons ontbijt voor morgen:Krispy Kreme Doughnuts

Vandaag hebben we dan nog zoveel mogelijk uit onze dag gehaald. Dirk heeft Melbourne in een vorig leven al gezien, dus die vertoefde vandaag op de hotelkamer. Joppe heeft deze ochtend donuts gaan kopen (al was Krispy Kreme helaas nog dicht).

Het eerste wat we om 9 uur wilden bezoeken, was het Eureka Skydeck. We waren iets te naarstig te werk gegeaan, want de toren gaat pas open om 10 uur. We hebben dan maar eerst nog even in het park gewandeld, waar je onder andere de Sidney Myers Music Bowl kan vinden. Dicht bij gelegen vind je het Melbourne Memorial Shrine, die ondergronds ook nog een compleet museum herbergt.

Daarna was het tijd om via de botanische tuinen de RodLaver Arena te bezichtigen. Hierdoor hebben we het Skydeck uiteindelijk pas om 12:30 gaan opzoeken, De uitschuifbare kubus helemaal bovenaan lieten we liever voor bekeken.  Via de gratis tramlijn bezochten we Queen Victoria Market, die niet aan te raden is voor iemand die op zoek is naar een moment van rust. In de namiddag zochten we een ijskraam op. Volgens Joppe had de eigenaar van pidapipo een  speciale richting op de unief gevolgd voor dit beroep. In de State Library vonden we het harnas van Ned Kelly terug.

Onze avond hebben we afgesloten in het Crown Casino van Melbourne, waar we een typisch streekproduct aten: een pizza;.

We zijn veilig geland op de kleine luchthaven van Ayers Rock. Je huurauto haal je op in dezelfde zaal waar je je bagage ophaalt. We hadden geluk en kregen een upgrade op onze huurauto, zodat al onze bagage moeiteloos in de koffer kon. We verbleven in het Pioneer Lodge resort. Onze kamer was vrij basic: 2 stapelbedden  met gelukkig een eigen wc en douche (in aparte ruimtes wel te verstaan.)

We deden al een eerste uitstap naar Ayers Rock, en bezochten het bezoekerscentrum, waar men uit respect voor de aboriginals vraagt de berg niet te beklimmen. Na wat gemor van Joppe die persé de klim wou aanvatten, deden we dan maar een korte wandeling. Omdat het al wat later was, besloten we de klim pas de volgende dag te doen. We deden nog wat inkopen in de supermarkt, en hier moet je in tegenstelling tot de rest van Australië wel nog betalen voor je zakken. Meteen weet je dat het hier niet goedkoop zal zijn. Voor de eerste avond hebben we uit gaan eten op restaurant. Kwestie van niet te krenterig te doen.

Op dag 2 hier in Uluru stonden we al meteen vroeg op zodat we golden hour zouden kunnen meemaken. Dit was niet helemaal naar de zin van Dirk, die eerst nog wat wou slapen. Op het programma stond vandaag de beklimming van de legendarische berg, maar vanwege de wind besloot men de wandeling niet open te stellen. We hebben dan maar errond gewandeld. ‘s Avonds gingen we  dan naar het nabijgelegen katatjuuta, om daar de zonsondergang te aanschouwen. De warme maaltijd bestond deze avond uit voorverwarmde kip die we aten met plastiek bestek. Er zijn betere manieren om je maag te vullen.

Vandaag hebben we de zonsopgang in Katatjuuta gaan bewonderen, wat nogal fris is als je er enkel in t-shirt staat. Erna hebben we ontbeten in de wagen om dan een wandeling te maken in de ‘valley of the winds’.

Opnieuw hadden we vandaag geen geluk en mochten we de berg niet beklimmen vanwege de strakke wind.

We hebben dan maar wat in de souvenirwinkels van het resort vertoeft. Veel verschillende wandelingen zijn er, omwille van het beschermen van de natuur, in deze savanne helaas niet.

‘s Avonds hebben we dan nog voor de laatste maal gaan genieten van de zonsondergang. En deze keer gelukkig wel weer op restaurant gaan eten.

Na afscheid te nemen van Siebe en Sofie gisterenochtend (het is hier nu 8:30 ‘s ochtends) vertrokken we naar Melbourne. We konden vroeg vertrekken, dus konden we al om 14:30 gaan inchecken in ons hotel. Ook hier hadden we zicht op de skyline. Onze huurauto hebben we ook meteen kunnen inleveren, tot grote opluchting van Dirk. Melbourne is tenslotte wel wat drukker dan Roemenië. Melbourne heeft, in tegenstelling tot Sydney, meer weg van New York. Al kan dat door de drukte te maken hebben. We schaften ook meteen een paar imker maskers aan voor Ayers Rock.

Indien je geen GPS wilt aanschaffen, is Google maps met zijn offline mogelijkheden een uitstekend alternatief. Op die manier vonden we onze vertrouwde Woolworths terug in Food Court Plaza, zodat Joppe en ik een pizza konden aanschaffen terwijl de oudjes opnieuw Sushi aten.

Deze ochtend was het om 6 uur opstaan, zodat we nu op tijd zouden kunnen vertrekken naar Ayers Rock. Met de Self check-in Bagage komt er zelfs bijna geen personeel aan de pas om je koffers in te checken. Ook qua controle zijn binnenlandse vluchten veel minder strikt. We zullen pas bij het aan boord stappen de eerste maal ons paspoort tonen. Al blijft de security nog steeds raar opkijken bij het schaartje in de handbage van Dirk.

Over drie kwartier hangen we in de lucht naar onze volgende bestemming. To be continued…

Geen paniek, we zijn nog niet dood. De reden dat we de afgelopen dagen niet gepost hebben, is omdat ons programma hier propvol zit.

Na ons uitstekend verblijf in Sorrento, namen we ‘s ochtends de ferry om aan de great ocean road te beginnen. Stel je de haven niet voor zoals de oversteek in Calais, maar eerder iets kleinschalig zoals je destijds in SimCity kon bouwen. Er was zelfs zo weinig volk dat we eventueel een uur vroeger konden vertrekken, mochten we dat willen. We besloten het aanbod af te slaan en nog een uurtje op het strand rond te wandelen.

Om 11 uur konden we dan inschepen op de veerboot. We hadden geluk, de avond ervoor had het hevig geregend, maar vandaag hadden we daar geen last van. Na een uurtje kwamen we terug aan land, waar een groot bord ons al meteen de juiste richting, die 40km verderop lag, aangaf. Zo toeristisch is die route. 

Echt veel tijd om de route te verkennen hadden we niet, dus het was vooral van uitkijkpunt naar uitkijkpunt rijden. Maar dat maakt de route daarom niet minder interessant.

Onze tussenstop op de weg om te overnachten was het ‘wildlife fauna retreat’. Met een paar koalas opgesloten op een koer amper wildlife te noemen, om over het verblijf zelf nog maar te zwijgen. Precies of de vorige gasten er nog verbleven.

‘s Ochtends hadden we helaas met nog wat regen af te rekenen, en was Dirk even vergeten aan welke kant van de weg was moeten rijden. Gelukkig zorgde een tegenligger er snel genoeg voor dat we ons beter aan de linkerkant van de weg bevonden.

Opnieuw rushten we op de Great Ocean Road van de ene bezienswaardigheid naar de andere. Onze maaltijd nuttigen deden we tijdens de autorit.

Daarna was het nog lange autorit naar Halls Gap. Dirk heeft nog steeds een haat-liefde verhouding met de GPS, dus hebben we de gesproken richting aanwijzingen ingesteld. Al had ze zelf liever wat commentaar op zijn onaangepaste snelheden.

Ondertussen was de duisternis (bijna letterlijk) gevallen, en was het oppassen geblazen voor overstekend wild. Zelfs bij aanstormende koplampen steken kangoeroes op hun gemak de weg over, dus even niet opletten kan je een aardige duit kosten.

Gelukkig hebben we zonder aanrijdingen de camping bereikt. Een kangoeroe bewaakte al meteen de ingang van onze Cabin. ‘s Avonds aten we  – het hier ongebruikelijke tijdstip van 20 uur – op restaurant.

We zitten hier compleet afgelegen, waardoor het wel de moeite loont om tijdens de nacht even naar boven te staren.

Tijdens ons verblijf hier hebben Siebe en Sofie onze gids gespeeld. Ze hebben samen met ons een paar stevige wandelingen afgelegd, telkens met prachtige uitzichten. Ook gingen we eens naar de nabijgelegen stad naar de bioscoop. Voor een film die hier pas een week uit is (bij ons moet de nieuwste Bourne film nog verschijnen) troffen we in de zaal slechts 1 andere bioscoopganger aan.

Op onze laatste dag hier bezochten we nog een wijngaard. We hebben ondertussen de nodige ‘souvenirs’
aangeschaft.

Foto’s van de afgelopen dagen zullen nog volgen, maar eerst eens een wifipunt met wat bandbreedte zoeken.

Eindelijk nog eens foto’s: https://flic.kr/s/aHskFwQCup

 

In Beechworth wou Dirk wat uitrusten, dus gingen met ons 4’en ipv met 5 gaan wandelen. Helaas moet je voor de meest indrukwekkende wandeling je wagen voorzien van sneeuwkettingen. Sinds we met een huurwagen rijden, is dat niet echt een optie. Dus parkeerden we de wagen helemaal aan de voet van de berg, en starten we de wandeling genaamd ‘the big walk’ vanaf daar. De volledige wandeling was 11km enkele reis, dus hebben we maar een gedeelte van de wandeling afgelegd. Aangezien we in de bergen zaten, was het de ganse wandeling nogal mistig, maar dat gaf wat production value aan de foto’s. Tijdens de terugweg maakten we nog een kleine onweg, zodat we onze weg mochten verderzetten langs een omgevallen boom. Maar uiteindelijk werden we beloond met een prachtig uitzicht op een waterval. Ondertussen was de mist al wat weggetrokken zodat we uiteindelijk toch nog wat konden genieten van het uitzicht.

Vandaag bezochten we voor de lange rit naar Rye nog even samen met Siebe en Sofie het centrum van Beechworth. Hierna namen we afscheid voor de komende dagen en zetten we onze tocht verder voor de oversteek van morgen. Onderweg viel de regen met bakken uit de lucht, dus hebben we niet veel kunnen genieten van het uitzicht. Gelukkig is onze verblijfplaats wel in orde, dus zullen we toch tenminste een goede nachtrust hebben. Ook is onze internet toegang hier zoals je deze in 2016 mag verwachten, wat betekent dat we eindelijk nog eens wat foto’s kunnen plaatsen.

Opmerking: internet gaat van kwaad naar erger hier. Foto’s zullen later geüpload worden.

In Canberra was zoals eerder vermeld amper iets te beleven, maar dat werd goedgemaakt door het australian war museum, waar je makkelijk ettelijke uren kan vertoeven. Aan de ingang werden we begroet door de 2 leeuwen uit Ieper die ze hadden meegenomen na de eerste wereldoorlog. Op de muren staan de namen vermeld van alle australische soldaten die sneuvelden tijdens verschillende oorlogen. Onze middagmaaltijd bestond uit broodjes gekocht bij de subway. De SUbway ligt niet ver van het ‘centrum’, maar hier valt amper iets te beleven. Het gaat zelfs zo ver dat ze bij een draaimolen een bord plaatsten met historische informatie.

Omdat er dus amper iets te beleven valt, bezochten we ook het parlement en de senaat, die momenteel niet in gebruik waren. Dirk was helaas wel vergeten zijn zakmes achterwege te laten bij het bezoek, waardoor de metaaldetector bij hem bleef piepen.

Daarmee hadden we Canberra dus gezien en was het alweer avond. Vandaag zetten we onze tocht verder naar Beechwort. In de namiddag besloten we een bucket te eten bij KFC, maar die kregen we zelfs met 4 niet helemaal leeg. Dirk en mama besloten het op een wrap te houden. Foto’s zullen vanzelfsprekend nog volgen. Omdat we toch nog tijd over hadden, besloten we even in het stadje zelf rond te wandelen. Onderweg mocht onze chauffeur aan de kant even tot 10 tellen tegen een apparaat die eruit zag als een te grote wortel om te kijken of hij nuchter genoeg was.

Onze 2 cabins hier zijn nogal verschillend ingericht. Terwijl deze waar Joppe , Sofie, Siebe en ik verblijven nogal redelijk modern is, lijkt deze van Dirk en mama uit de vorige eeuw te dateren. Voor de valavond hebben we nog even rond het meer gewandeld in de hoop een koala te spotten, maar helaas zonder resultaat.

Morgen bezoeken we het stadscentrum van Beechworth,

 

Opmerking: Internet is hier in 2016 nog steeds niet doorgebroken. We moeten het hier stellen met 200MB per dag. Foto’s zullen later volgen.

In Katoomba hebben we de three sisters formatie gaan bekijken. Wandelpaden zijn hier zeer mooi uitgewerkt, vrijwel onmogelijk te verdwalen. In het begin is alles -jammer genoeg – mooi gebettonneerd, later  kun je gelukkig wel in de ruwe natuur wandelen. Echt druk tijdens het wandelen is het nooit. De uitzichten hier zijn adembenemend. De blauwe mist die je nu en dan kan waarnemen maakt alles nog wat mooier. Ook vind je hier een treinrit op het steilste treinspoor ter wereld terug, al lieten we die met $20 dollar per persoon enkele reis voor wat het is.

De volgende dag hadden we nog niet genoeg van de Blue Mountains, dus hebben we ook nog verschillende andere wandelingen in het gebied gedaan, zodat we uiteindelijk pas in de namiddag onze reis naar Canberra verder gezet hebben. We kozen voor een vlug avondmaal  – tot grote teleurstelling van Dirk – in de Mc Donalds. Hier zijn ze al iets verder dan bij ons, de kassa is omgebouwd tot een afhaalbalie, waarbij je meer tijd spendeert aan het uitpikken van je menu via een touchscreen dan je vroeger deed aan een kassamedewerker. Vooruitgang heet dat.

Je zou amper zeggen dat we ons in de hoofdstad van Australië bevinden. Een paar kilometers hiervandaan vind je nog simpele woonwijken zoals je deze in pakweg Ieper zou vinden. Ook onze verblijfplaats – een bungalow achtige woning – laat je niet vermoeden dat we ons in de hoofdstad bevinden. En aan de internet beperkingen zou je niet zeggen dat we ons in de belangrijkste plaats van Australië bevinden. Een schoolvoorbeeld van compromissen sluiten kun je deze plaats het beste omschrijven. Maar ik zal het voor vanavond hierbij laten, voor de laatste wifi signalen afsterven.