Geen paniek, we zijn nog niet dood. De reden dat we de afgelopen dagen niet gepost hebben, is omdat ons programma hier propvol zit.
Na ons uitstekend verblijf in Sorrento, namen we ‘s ochtends de ferry om aan de great ocean road te beginnen. Stel je de haven niet voor zoals de oversteek in Calais, maar eerder iets kleinschalig zoals je destijds in SimCity kon bouwen. Er was zelfs zo weinig volk dat we eventueel een uur vroeger konden vertrekken, mochten we dat willen. We besloten het aanbod af te slaan en nog een uurtje op het strand rond te wandelen.
Om 11 uur konden we dan inschepen op de veerboot. We hadden geluk, de avond ervoor had het hevig geregend, maar vandaag hadden we daar geen last van. Na een uurtje kwamen we terug aan land, waar een groot bord ons al meteen de juiste richting, die 40km verderop lag, aangaf. Zo toeristisch is die route.
Echt veel tijd om de route te verkennen hadden we niet, dus het was vooral van uitkijkpunt naar uitkijkpunt rijden. Maar dat maakt de route daarom niet minder interessant.
Onze tussenstop op de weg om te overnachten was het ‘wildlife fauna retreat’. Met een paar koalas opgesloten op een koer amper wildlife te noemen, om over het verblijf zelf nog maar te zwijgen. Precies of de vorige gasten er nog verbleven.
‘s Ochtends hadden we helaas met nog wat regen af te rekenen, en was Dirk even vergeten aan welke kant van de weg was moeten rijden. Gelukkig zorgde een tegenligger er snel genoeg voor dat we ons beter aan de linkerkant van de weg bevonden.
Opnieuw rushten we op de Great Ocean Road van de ene bezienswaardigheid naar de andere. Onze maaltijd nuttigen deden we tijdens de autorit.
Daarna was het nog lange autorit naar Halls Gap. Dirk heeft nog steeds een haat-liefde verhouding met de GPS, dus hebben we de gesproken richting aanwijzingen ingesteld. Al had ze zelf liever wat commentaar op zijn onaangepaste snelheden.
Ondertussen was de duisternis (bijna letterlijk) gevallen, en was het oppassen geblazen voor overstekend wild. Zelfs bij aanstormende koplampen steken kangoeroes op hun gemak de weg over, dus even niet opletten kan je een aardige duit kosten.
Gelukkig hebben we zonder aanrijdingen de camping bereikt. Een kangoeroe bewaakte al meteen de ingang van onze Cabin. ‘s Avonds aten we – het hier ongebruikelijke tijdstip van 20 uur – op restaurant.
We zitten hier compleet afgelegen, waardoor het wel de moeite loont om tijdens de nacht even naar boven te staren.
Tijdens ons verblijf hier hebben Siebe en Sofie onze gids gespeeld. Ze hebben samen met ons een paar stevige wandelingen afgelegd, telkens met prachtige uitzichten. Ook gingen we eens naar de nabijgelegen stad naar de bioscoop. Voor een film die hier pas een week uit is (bij ons moet de nieuwste Bourne film nog verschijnen) troffen we in de zaal slechts 1 andere bioscoopganger aan.
Op onze laatste dag hier bezochten we nog een wijngaard. We hebben ondertussen de nodige ‘souvenirs’
aangeschaft.
Foto’s van de afgelopen dagen zullen nog volgen, maar eerst eens een wifipunt met wat bandbreedte zoeken.